Του Κώστα Δούλια*
ΚαμίνιΣήμερα, επί τέλους άναψε η ασβεστοκάμινος του εργοστασίου ζάχαρης Ορεστιάδας. Ύστερα από ακύρωση της πρώτης ημερομηνίας στις 2/10, την μετατόπιση για 2-3 άλλες ημερομηνίες, την αναβολή μέχρι να ορισθεί νέα διοίκηση στην ΕΒΖ, την σιωπή και τους ψιθύρους για μεγάλο διάστημα περί κλεισίματος του εργοστασίου, δέησε να έρθει η πολυπόθητος ημέρα. Το άναμμα της ασβεστοκαμίνου, εμείς οι παλιότεροι μάθαμε από τους Πολωνούς, που κατασκευάσανε το εργοστάσιο και ανάψανε την ασβεστοκάμινο για πρώτη φορά στις 17/10/1975 είναι μεν μια πανηγυρική εκδήλωση, αλλά έχει και συμβολικό χαρακτήρα για την βιομηχανία και την τοπική κοινωνία της έδρας του εργοστασίου. Οριοθετεί το τέλος των εργασιών συντήρησης και την έναρξη της καμπάνιας, δίνει το πρόσταγμα στους αγρότες να αρχίσουν την συγκομιδή της παραγωγής τους, που την φρόντιζαν εδώ και περισσότερο από 6 μήνες, γίνονται οι προσλήψεις και τοποθετούνται σε βάρδιες όλοι οι εργαζόμενοι.
Στις πρώτες 30 τόσες καμπάνιες του εργοστασίου, το άναμμα της ασβεστοκαμίνου αποτελούσε το γεγονός για την ευρύτερη κοινωνία της Ορεστιάδας. Οι 243 μόνιμοι εργαζόμενοι και άλλοι 450 εποχικοί επιστρατεύονταν για να μπορέσουν μέσα σε 100 ημέρες απρόσκοπτα να παραλάβουν και επεξεργαστούν τους 450—500.000 τόνους τεύτλα, που είχαν καλλιεργηθεί σε 70-80.000 στρέμματα από 6.500 + αγρότες. Ο απολογισμός αυτής της δραστηριότητας ήταν πολύ γλυκός και ελκυστικός αφού μοιράζονταν 25.000.000 Ευρώ στους αγρότες, 7-8.000.000 Ευρώ αμειβόντανε οι εργαζόμενοι μόνιμοι και εποχικοί, 2-3.000.000 πληρώνονταν οι μεταφορείς και συγκομιστές (250-300 αγρότες) και περίπου άλλα 15.000.000 Ευρώ ενίσχυαν την τοπική αγορά από αγορές υλικών, εφοδίων, υπηρεσιών κλπ, για τις ανάγκες λειτουργίας του εργοστασίου. Ο τεράστιος αυτός τζίρος των 50 εκατομμυρίων ΕΥΡΩ, ύστερα από μια σειρά λαθών, ολιγωριών και παραλείψεων από την πολιτεία κατά πρώτο λόγο, αλλά και την ΕΒΖ, όπως και σε μεγάλο βαθμό άστοχες επιλογές, και μη επαγγελματική αντίδραση των αγροτών έχουν περιορισθεί σημαντικά τα τελευταία 10 χρόνια.
Τα 70-80.000 στρ, στα οποία σήμερα αντικαταστάθηκαν τα τεύτλα από άλλες καλλιέργειες (βασικά ηλίανθος, σιτάρι, βαμβάκι) αποδίδουν μόλις το 1/3 της αξίας της παραγωγής, δηλαδή 7-8.000.000 Ευρώ, χωρίς τα άλλα συμπληρωματικά έσοδα και κάποια προστιθέμενη αξία, αφού η επεξεργασία και μεταποίηση τους γίνεται εκτός της περιοχής.
Οι συγκρίσεις δικές σας…….
Ας ευχηθούμε μετά το καθυστερημένο άναμμα και έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου όλα να πάνε καλά, να τελειώσει η καμπάνια χωρίς προβλήματα και για του χρόνου να γίνουν όλες εκείνες οι ενέργειες, που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των αγροτών να επιστρέψουν στην καλλιέργεια των τεύτλων, μιας καλλιέργειας, που έκτισε σπίτια, αγόρασε μηχανήματα, σπούδασε παιδιά, βελτίωσε το βιοτικό επίπεδο των αγροτών και αποτέλεσε τον κύριο μοχλό ανάπτυξης της περιοχής,,,, Καλή καμπάνια!
*Συνταξιούχος – Πρώην προϊστάμενος γεωπονικής υπηρεσίας εργοστασίου ζάχαρης Ορεστιάδας