ΚαργάκοςΟ Σαράντος Καργάκος, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Ολυμπιαδα Ο βίος και η πολιτεία της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου», (εκδόσεις Ψυχογιός) μιλάει στο thraki Νεα.   Ο σπουδαίος φιλόλογος, άριστος γνώστης της ελληνικής ιστορίας, μέσα από το βιβλίο του, παρουσιάζει τη ζωή της γυναίκας που γέννησε και ανέθρεψε τον μεγάλο στρατηλάτη.

Ένα βιβλίο από τον Σαράντο Καργάκο, αποκτά αυτομάτως ιστορική αξία, ακόμη κι αν είναι εκπαιδευτικό. Το τελευταίο σας βιβλίο «Ολυμπιάδα ο βίος και η πολιτεία της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου», θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είναι μόνο ιστορικό, καθώς παρουσιάζετε μαθήματα συμπεριφοράς και αξιοπρέπειας. Ένα σημείο που σημαδεύει τον αναγνώστη, είναι οι τελευταίες στιγμές της Βασίλισσας. . .

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Αυτή είναι η καλύτερη αμοιβή για έναν συγγραφέα. Με το τελευταίο μου βιβλίο «Ολυμπιάδα: Βίος και πολιτεία της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου», ασφαλώς, πέρα από την καταγραφή των γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή της θυελλώδους αυτής μορφής, πέρα από την προσπάθεια διεισδύσεως στα άδυτα των ψυχικών της βυθών, θέλησα να δείξω τούτο το κατ’ εμέ σημαντικό: Η Ολυμπιάδα μπορεί να μην ήξερε να κυβερνά (δύο φορές η εξουσία ξέφυγε απ’ τα χέρια της), ήξερε όμως να πεθαίνει. Στο θάνατο έδειξε μια ψυχική μεγαλοπρέπεια, όπως ταίριαζε σε μια Ηπειρώτισσα πριγκίπισσα και βασίλισσα των Μακεδόνων.

Η σχέση μητέρας και γιου είναι πιο ισχυρή όταν υπάρχει το παιχνίδι της εξουσίας;
Η σχέση μητέρας και γυιού, όταν υπάρχει παιχνίδι εξουσίας, γίνεται όχι μόνο πιο ισχυρή αλλά και πιο περίπλοκη. Ειδικά, όταν πρόκειται για δύο πρόσωπα (Αλέξανδρος -Ολυμπιάδα) που ο ψυχικός τους κόσμος ήταν σωστός συλλαβόγριφος. Η φράση του Αλεξάνδρου σε επιστολή προς τον Αντίπατρο, ότι το δάκρυ μιας μάνας σβήνει πολλές εναντίον της επιστολές, είναι καθόλα ενδεικτική.

Τα ιστορικά δεδομένα με τη βοήθεια της επιστήμης πολλές φορές επιβεβαιώνονται χωρίς να υπάρξουν άλλες αμφιβολίες. Κανείς μας όμως δεν μπορεί να γνωρίζει το τι συνέβη πραγματικά στα Καβείρια Μυστήρια. Το πότε και πως έγινε η σύλληψη του Αλέξανδρου. Εικασίες, που ακόμη δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Παρότι ο ιστορικός δεν πρέπει να δουλεύει με εικασίες και υποθέσεις, ωστόσο το «πιθανώς» και το «αν» δεν λείπουν από καμμιά ιστορική συγγραφή. Είναι βέβαιο ότι η σχέση Φιλίππου και Ολυμπιάδας έγινε κατά την τέλεση των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης. Το πότε δεν είναι σαφώς προσδιορισμένο. Ούτε επίσης είναι εξακριβωμένη η ηλικία της νύφης. Πιστεύω ότι οι παρατηρήσεις μου ως προς αυτά είναι πολύ κοντά στην αλήθεια.

Πώς αισθάνεται ένας ιστορικός όταν προαισθάνεται ότι είναι κοντά στον τάφο της Βασίλισσας, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ;

Όπως μια γυναίκα που αισθάνεται μέσα στα σπλάχνα της κάτι να κινείται. Πρόκειται για ένα είδος ιδιότυπης γέννας. Έτσι ένιωσα ότι ένιωθαν ο Φώτης Πέτσας και ο Μανώλης Ανδρόνικος, όταν ανέσκαψαν τους γνωστούς μακεδονικούς τάφους.

Θα βρεθεί το σημείο ταφής της Ολυμπιάδας;

Ασφαλώς και θα βρεθεί και απορώ γιατί ακόμη δεν έχει βρεθεί. Με τα καινούργια μέσα κι ένα ελάχιστο λείψανο μπορεί να είναι αποκαλυπτικό της ταυτότητας ενός νεκρού. Αρκεί τα λείψανα, όταν βρεθούν, να μη μεταφερθούν αλλού.

Πώς αντιδρά και πως αισθάνεται ο Σαράντος Καργάκος όταν ακούει όλα αυτά τα αίσχη για την Μακεδονία;

Αισθάνομαι πόνο όταν σκέπτομαι τα χιλιάδες κορμιά που έπεσαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Ανάμεσα σε αυτούς και πολλοί συγγενείς μου. Αντιδρώ, όπως υπαγορεύει ένα μανιάτικο μοιρολόι, που το έπλασε μια αδελφή για το σκοτωμένο αδελφό της στη μάχη του Σκρα:

Πες του να κάθεται κειδά
και να φυλά τα σύνορα…!

Ευχαριστώ θερμά.
ΟλυμπιάδαΗ παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στις 10 Μαΐου (ώρα 7:30 μμ) στη Στοά Βιβλίου – Αίθουσα Λόγου στο παλαιό Αρσάκειο Μέγαρο (Πεσματζόγλου 5 και Σταδίου)

Ποιος είναι ο Σαράντος Καργάκος.
Ὁ Σαράντος ι. Καργάκος γεννήθηκε στό Γύθειο τό 1937. Τό 1951 ἐγκαταστάθηκε ὁριστικά στήν Ἀθήνα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία –ἐργαζόμενος ἀπό μαθητής– στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Πρωταγωνίστησε στό φοιτητικό κίνημα τῶν ἐτῶν 1961-1963 καί ὑπῆρξε εἰσηγητής τοῦ 15% γιά τήν παιδεία. Ἀπό φοιτητής ἄρχισε νά ἀρθρογραφεῖ σέ ἐφημερίδες καί περιοδικά – κάτι πού συνεχίζει μέχρι καί σήμερα. Ὑπῆρξε ἱδρυτικό μέλος τοῦ μεγαλύτερου φροντιστηριακοῦ ὀργανισμοῦ («Ἡράκλειτος») καί δίδαξε ἐπί 15 ἔτη σέ μεγάλα ἰδιωτικά σχολεῖα. Ἀπό τό 1999 δίδαξε ἐπί μία 15ετία στίς ἀνώτατες στρατιωτικές σχολές. Ἡ ἐκδοτική του δραστηριότητα ἄρχισε τό 1969. Ἔγραψε 17 βιβλία διδακτικά (Μαθήματα Ἐκθέσεων – Γενική Ἱστορία). Παράλληλα ἄρχισε καί ἡ λοιπή συγγραφική δραστηριότητά του. Μέχρι στιγμῆς ἔχει γράψει 99 βιβλία. Ἀπό αὐτά ξεχωρίζουν οἱ γλωσσικές μελέτες Ἀλαλία καί Ἀλεξία, ἡ 6τομη σειρά δοκιμίων Προβληματισμοί: Ἕνας διάλογος μέ τούς νέους, τά ἱστορικά ἔργα Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου καί τοῦ Μείζονος χώρου (2 τόμοι), Ἱστορία τῶν Ἀρχαίων Ἀθηνῶν (3 τόμοι), Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Σπάρτης (2 τόμοι), Ἀλβανοί – Ἀρβανίτες – Ἕλληνες, Ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως (2 τόμοι), Μικρασιατική Ἐκστρατεία: Ἀπό τό Ἔπος στήν Τραγωδία (2 τόμοι), Ἡ Ἑλλάς κατά τούς Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση τοῦ 1821 (4 τόμοι), Ἡ Ἱστορία ἀπό τήν σκοπιά τῶν Τούρκων καί Μέγας Ἀλέξανδρος: Ὁ ἄνθρωπος-φαινόμενο. Ἐπίσης, συνέγραψε τίς φιλολογικές μελέτες: Ἡ πολιτική σκέψη τοῦ Παπαδιαμάντη, Ὁ σατιρικός Καρυωτάκης, Κ. Π. Καβάφης: Ἡ νεώτερη αἰγυπτιακή Σφίγγα.