Τομαδάκης φωτοΌταν η αλήθεια τρυπάει τα αυτιά, δημιουργεί αναπτυξιακά προβλήματα και όχι μόνο στη χώρα. . .
Το πρωί, βρέθηκα για ρεπορτάζ στα αγαπημένα μου Δίκαια, όπου αναβίωσε το έθιμο του Τρύφωνα, του προστάτη των αμπελιών. Στα Δίκαια τον Τρύφωνα, τον γιορτάζουν με κρασί (ευτυχώς ντόπιο).
Μιλώντας με ένα φίλο για την ανάπτυξη του Έβρου, μετά και τη θλιβερή διαπίστωση ότι ο πληθυσμός της Ορεστιάδας μειώνεται, καθώς φεύγουν πολλοί μετανάστες στη χώρα της Μέρκελ, μου είπε και το εξής δραματικό:
«Η ελληνική παραγωγή κρασιού δεν αρκεί. Φέρνουμε κρασί από τη Γερμανία για να πιουν το καλοκαίρι οι Γερμανοί τουρίστες».
Κάπου εκεί είναι και η αλήθεια.
Απ’ τη μια οι κακοί Γερμανοί, απ’ την άλλη οι ποσοστόσεις και στη μέση ο Έλληνας, που πιστεύει σε μία τουριστική βιομηχανία, η οποία όμως δεν συνδυάζεται με την αγροτική βιομηχανία.
Όχι μόνο τα αγροτικά μας προϊόντα, δεν μεταποιούνται για να καταναλωθούν το καλοκαίρι από τα εκκατομύρια των τουριστών, αλλά και τα αναμνηστικά (σουβενίρ) που τους πουλάμε είναι made in China.
Διαπιστώσεις θλιβερές, για μία χώρα που οι εργαζόμενοι (όσοι υπάρχουν) δε γνωρίζουν αν θα πάρουν σύνταξη, για μία χώρα που την κατάντησαν μικρή κι ας είναι μεγάλη.
Ας το σκεφτούμε, γιατί για να δράσουμε, θέλουμε και αρχή.
Γιάννης Τομαδάκης