ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
«Τα φαύλα εκ φαύλων αφορμών προέρχονται» Αριστοφάνης

Μετά τη λήξη του παγκόσμιου και του εμφύλιου πολέμου παρατηρήθηκε στην Ελλάδα μια κλιμακούμενη μεγέθυνση του κράτους και των δημόσιων οργανισμών. Παράλληλα με τη διόγκωση του κράτους και την υπεραριθμία σε προσωπικό αναπτύσσονταν και κορυφώνονταν η νοοτροπία των πελατειακών και ρουσφετολογικών κομμάτων εξουσίας που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους σε ψηφοθηρικούς διορισμούς και προσλήψεις σε ολόκληρο τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα στις κρατικοποιημένες επιχειρήσεις και νομικά πρόσωπα. Η Ελλάδα βίωνε ένα έντονο κλίμα κρατικοποιήσεων και σοσιαλμανίας σε όλους τους τομείς. Από τις αγροτικές συνεταιριστικές βιομηχανίες μέχρι τις συγκοινωνίες, τα διυλιστήρια, τα ναυπηγεία, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες. Ακόμη και στον τουρισμό με τις «Ξενίες» και τους «Αστέρες».
Καμία κυβέρνηση δεν επέδειξε φειδωλότητα απέναντι στους εξοπλισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων και απέναντι στην Εκπαίδευση, στην Υγεία και στην Πρόνοια. Και δεν ήταν μόνο η υπερφόρτωση και υπερδιόγκωση του κράτους αλλά και οι αλλεπάλληλες αυξήσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων με αυτόματες τιμαριθμικές αναπροσαρμογές. Με τις πρόσθετες παροχές προνομιακά στο δημόσιο δημιουργήθηκε ένα χάσμα στις αποδοχές-απολαβές ανάμεσα στους εργαζομένους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Για παράδειγμα μια καθαρίστρια του δημοσίου να παίρνει τριπλάσια αμοιβή από την αντίστοιχη του ιδιωτικού τομέα. Δημιουργήθηκε μια άδικη και αντικοινωνική απόκλιση στις αμοιβές των εργαζομένων που θα ήταν δύσκολο ως ακατόρθωτο να επέλθει μια λογική σύγκλιση μισθών. ΄Ετσι φούντωσε το ρουσφέτι και όλες οι φαύλες ενέργειες για διορισμό-πρόσληψη στο Δημόσιο, που έγινε το όνειρο και η επιδίωξη κάθε γενιάς και κάθε οικογένειας.
΄Οπως ισχυρίζονται οι αντικρατιστές, αυτές οι ακραίες και υπέρμετρες ενέργειες υπέρ του κράτους και του δημόσιου τομέα ήταν επιπρόσθετα η αιτία ενός δυσλειτουργικού, αντιπαραγωγικού και αντιαναπτυξιακού κράτους με μεγάλες συνέπειες και μεγάλα κόστη. Διότι η συντήρηση ενός τέτοιου γιγάντιου και δυσκίνητου μηχανισμού απαιτούσε τεράστιες δαπάνες από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους και κυρίως από ασύστολους και υπέρογκους κρατικούς δανεισμούς και από διόγκωση του δημόσιου χρέους. Ποιες θα ήταν οι μελλοντικές προοπτικές επιβίωσης αυτού του ελληνικού κράτους; Ποιος θα πλήρωνε αυτό το εξωφρενικό δημόσιο χρέος; Κανείς δεν σκέφτηκε ότι κάποτε οι δανειστές θα απαιτούσαν τα δανεικά;
Βέβαια η ώρα της πληρωμής ήρθε πολύ απότομα, πολύ βαριά και με σκληρούς όρους και απαιτήσεις. ΄Ετσι επιβεβαιώθηκε η ρήση του πρωτοπόρου αριστοτέχνη την κωμωδίας και της σάτιρας Αριστοφάνη: «Τα φαύλα εκ φαύλων αφορμών προέρχονται». Σήμερα η Ελλάδα έχει μπει σε μια νέα εποχή περισυλλογής και νοικοκυρέματος. Από τη σπατάλη και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος γίνεται μετάβαση στην περιστολή των κρατικών δαπανών, στην αποκρατικοποίηση και συρρίκνωση του δημόσιου τομέα με καταργήσεις και συγχωνεύσεις δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων. Από τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων οδηγούμαστε αδιαμαρτύρητα σχεδόν σε μειώσεις μισθών, σε ελάττωση-συρρίκνωση εισοδημάτων, από τη γιγάντωση σε σμίκρυνση του δημόσιου τομέα και σε λιγότερο κράτος. Η εποχή της τεχνητής ευημερίας, της αφθονίας και της υπερκατανάλωσης μέσω του ασύστολου δανεισμού έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τώρα βιώνουμε την τιμωρία του αδιόρθωτου μαθητή. Γιατί κανείς δεν είναι ανεύθυνος για την σημερινή ανέχεια, τη φτώχεια και την ανεργία, γιατί όλοι μας δώσαμε μια αφορμή. Ζούμε το αύριο που εκδικείται σκληρά το μέλλον των παιδιών μας. Είθε μέσα από αυτή την πολύμορφη κρίση να βγουν οι ΄Ελληνες σοφότεροι και δυνατότεροι…